-
1 promise
['prɔmɪs] 1. n 2. viprzyrzekać (przyrzec perf), obiecywać (obiecać perf)3. vtto promise sb sth, promise sth to sb — przyrzekać (przyrzec perf) or obiecywać (obiecać perf) coś komuś
to promise (sb) to do sth — obiecywać (obiecać perf) (komuś) coś zrobić
to promise (sb) that … — dawać (dać perf) (komuś) słowo, że …
to make a promise — składać (złożyć perf) obietnicę
to break a promise — łamać (złamać perf) obietnicę
to keep a promise — dotrzymywać (dotrzymać perf) obietnicy
* * *['promis] 1. verb1) (to say, or give one's word (that one will, or will not, do something etc): I promise (that) I won't be late; I promise not to be late; I won't be late, I promise (you)!) przyrzekać2) (to say or give one's assurance that one will give: He promised me a new dress.) obiecywać3) (to show signs of future events or developments: This situation promises well for the future.) zapowiadać (się)2. noun1) (something promised: He made a promise; I'll go with you - that's a promise!) obietnica2) (a sign of future success: She shows great promise in her work.) (dobre) rokowania, zapowiedź powodzenia•
См. также в других словарях:
dotrzymać — dk I, dotrzymaćam, dotrzymaćasz, dotrzymaćają, dotrzymaćaj, dotrzymaćał, dotrzymaćany dotrzymywać ndk VIIIa, dotrzymaćmuję, dotrzymaćmujesz, dotrzymaćmuj, dotrzymaćywał, dotrzymaćywany 1. «trzymać, przechować do pewnego (jakiegoś) czasu»… … Słownik języka polskiego
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
dotrzymywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, dotrzymywaćmuję, dotrzymywaćmuje, dotrzymywaćany {{/stl 8}}– dotrzymać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, dotrzymywaćam, dotrzymywaća, dotrzymywaćają, dotrzymywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obietnica — ż II, DCMs. obietnicacy; lm D. obietnicaic «zapewnienie zrobienia, załatwienia czegoś, dania komuś czegoś; przyrzeczenie» Uroczysta obietnica. Dać, złożyć obietnicę. Odwołać, złamać obietnicę. Łudzić, zwodzić obietnicami. Dotrzymać obietnicy … Słownik języka polskiego
słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… … Słownik języka polskiego
sprzeniewierzyć — dk VIb, sprzeniewierzyćrzę, sprzeniewierzyćrzysz, sprzeniewierzyćwierz, sprzeniewierzyćrzył, sprzeniewierzyćrzony sprzeniewierzać ndk I, sprzeniewierzyćam, sprzeniewierzyćasz, sprzeniewierzyćają, sprzeniewierzyćaj, sprzeniewierzyćał,… … Słownik języka polskiego